Are We Still Stuck in the Past? Ancient Ideals and the Modern Man

It is estimated that Homo sapiens (today’s humans) emerged around 300,000 years ago in Africa. Homo sapiens was the most intelligent race amongst the other races of humans and was gifted with better emotionally intelligent brains and logical capabilities. Back then, food was not readily available, unlike today. Our ancestors had to hunt for food and clothes and live in caves. The work distribution back then was quite similar to today's. Males used to hunt, and females used to take care of the prodigies. Males had to hunt and fight for food, which ultimately resulted in a practical type of brain setting. Females used to take care of the food and the younger ones, so the females' brains developed emotional intelligence. As time passed, these mental attitudes started defining that specific gender.

Till today, men never got a chance to develop emotional intelligence like women, and this resulted in mindset clashes between the two genders. Reports say that women are empathetic, while on the other hand, men are traditionally encouraged to suppress emotions, which is the main reason behind the underdevelopment of emotional intelligence. As a result, men score high on emotional regulation (controlling and hiding their feelings).

Not all men lack emotional intelligence; in fact, gaining emotional intelligence has become a professional course now. If you are a man and you feel that you’re unable to understand your partner, which has become the cause of fights between you and your partner, professional help is available; it is a must to reach out for it. According to the National Health Survey of India 2019–2021, around 29.3% of married Indian women between the ages of 18 and 49 have experienced domestic violence, and 3.1% of pregnant women in the same age group have experienced physical violence. 

Less impulse control, a high temper, and a lack of understanding are the main reasons why some men indulge in domestic violence. I’m not defending that they are less responsible for the heinous crimes they have committed, but domestic violence is the biggest example of some men lacking emotional intelligence. Domestic violence is a too-exaggerative example. Simple examples that we observe in our day-to-day lives are the inability of a man to understand what a woman wants, not sharing his feelings with anybody sometimes, not even with trusted ones, killing the idea of opening up to someone several times, confusion of how to react if any woman asks anything randomly, confusion of how to interpret some actions of the opposite gender, and the list goes on. 

So, what’s the solution to this disease? The most effective cure for this is to reconsider the idea that opening up to someone equals weakness. To crush that male attitude and talk to somebody or cry if you want. To seek professional help if needed. Practicing healthy coping mechanisms such as journaling, relaxation techniques, positive thinking, and talking to a trusted person partially solves the problem. It is reported that men have around the same levels of stress as women, and every year, the rate of suicide in men is way higher than that in women. At last, asking for help is not a sign of weakness but an effort to forge ahead of the weakness.

- Soham Sonar

Melodies of Memories: The Emotional Tapestry of Music

 

Music gives a soul to the universe. 

Wings to the mind,

Flight to the imagination, and 

Life to Everything...

Music is the most aesthetic, alluring, essential, and appealing part of our lives. It is the only universal language that has no boundaries. Nobody in this entire world has abandoned their love for music. Everybody enjoys the music, irrespective of their age. But have you ever wondered who invented the music? Music is as old as humanity itself. The very first musical instrument was most likely a human voice, which is full of musical songs like whistling, singing, humming, and clicking. Archeologists have dug up the first ancient instruments, like flutes made of swan mammoth bones, which were 30,000 years old. The Divje Babe Flute is the only instrument made by Neanderthals and the only ancient music language called "Cuneiform ". The oldest known song (Hurrian hymn no. 6) isn't nearly as old as the first instrument it's only about 3,500 years old. This reflects the origin of music in ancient times.

We all know how music has remained an absolute part of our lives, right from the moment we were born! I remember a song or lullaby where all the mothers and grandmothers show their kindness and affection for their children by saying( Limbonichya Zadamage Chandra Zopla g Bai!!)A lullaby of a mother personifying the moon sleeping peacefully, undisturbed in the shade of a lemon tree. Seeing the moon sleep, she rocks the crying child in her arms and tries to put the baby to sleep .!

When a child goes to school for the first time, his journey of education does not begin with the reading and writing of tons of pages; he first learns to observe and listen to his surroundings. Even on the first day of school, the child learns music through singing the National Anthem and early morning prayers and national songs. These songs and lyrics evoke the spirit of patriotism and strength of action through holding moral principles among the children! Many of us commute regularly, while music is our only companion. It gives the best relaxation to our mind and helps us let go of all the worries and unnecessary thoughts and escape into an imaginative world! Whenever we are lost in thought, we find ourselves in those tunes of music!

Music unites cultures together through the exchange of musical styles and influences. For instance, in India, there are numerous styles of music, some of which are classical, pop, gazals, bhajans, folk Carnatic, sugama sangeet, bahavageet, etc. In festivals like Dussehra and Navratri Mahotsav Every man and woman, irrespective of their identity, enjoys the music in Garba and Dandiya dance forms. Many youngsters from India are exploring many Korean pop cultural and Hollywood songs that give a glimpse of music in other parts of the world, as well as the recent example of "Gulabi Sadi," a Marathi form of music. Made history as the first Marathi song played in New York Times Square. Music has the wonderful power to unite people, families, and generations across the world and to show your culture on a global level.

Music stimulates creativity. Many people express themselves through music by playing an instrument, writing splendid lyrics, or singing with a melodious voice. These activities give serenity to the mind. Boost our intellectual energy so we can work more creatively and enthusiastically.

It has the power to reduce our trepidation and the strength to balance our moods and emotions.

To conclude the charm of this music, I would like to quote

" Music is a piece of art,

That goes in the ears

straight to the heart "

- Shreya Jathode

बाबा!

प्रत्येकाच्या आयुष्यातलं एक कणखर आणि तितकंच प्रेमळ व्यक्तिमत्त्व म्हणजे बाबा. ह्या जगात आपल्या आईनंतर आपली सर्वात जास्त काळजी करणारे तसेच आपली सर्वात जास्त काळजी घेणारे कोणी म्हणजे बाबा. कुणासाठी देणगी तर कुणासाठी वरदान असणारी प्रत्येकाच्या जीवनासाठी लाभलेली भक्कम साथ म्हणजे बाबा ! 

बाबा  आपल्याला ह्या जगाची रीत समजावून सांगत जगण्याचं  बळ देणारे बळ देतात. आपल्या व्यक्तीमत्वाच्या जडणघडणीत आपल्या बाबांचा खूप मोठा प्रभाव असतोच. आपल्या लहान वयांत तर बाबा आपल्या सोबत असतातच पण तारूण्यात प्रवेश करतांना सुध्दा आपल्या पाठीमागे बाबा भक्कम उभे असतात. तारूण्य हा प्रत्येकाच्या आयुष्यातला एक असा काळ असतो जेव्हा प्रत्येकाला करिअरचे वेध लागलेले असतात. एकाच वेळी अनेकविध गोष्टी करण्याची इच्छा आणि त्याच वेळी आपल्याला जे काही करिअर करायचंय ते आपल्याला खरंच पेलेल का अशा विचारांनी आपलं मन ग्रासलं असतं आणि अशावेळी एक जण आपलं मनोबल कायम उंचावते आणि आपल्या पंखांमध्ये बळ भरण्याचं काम करते, ते असतात बाबा! 

आपल्या वडिलांचं आपल्या करिअरमध्ये फार मोठं योगदान असतं. अनेकदा आपल्या वडिलांना त्यांच्या तरूणपणातली काही स्वप्न पूर्ण करण्याची संधी मिळालेली नसते पण ती स्वप्नं ते आपल्यात बघत असतात. त्यांना त्यांची स्वप्न पूर्ण करायला जे मुक्त आकाश मिळत नाही ते आकाश ते आपल्याला मिळवून देण्यासाठीच दिवसरात्र झटत असतात. प्रत्येक बाबांना त्यांच्या मुलांना करिअरमध्ये स्थिरावलेलं बघायचं असतं आणि त्यासाठी ते  त्यांच्या मुलांना एका ठराविक क्षेत्रात करिअर करण्यासाठी प्रेरित करत असतात. पण होतं काय की आपण अनेकदा इतक्या वेगळ्या स्वप्नांनी घेरलेलो असतो की आपल्याला आपल्या आवडीचं क्षेत्र सतत खुणावत असतं आणि अशावेळी आपल्याला आधार लागतो तो 'वडीलांचा'. आपल्याला अशा वेळी जी हक्काची साथ हवी असते ती बाबांची. पण अनेकदा बाबा त्यांच्या मुलांकडून त्यांच्या असणाऱ्या अपेक्षांपेक्षा त्यांच्या मुलांच्या स्वप्नांना प्राधान्य देताना जेव्हा दिसतात तेव्हा त्यांचा निव्वळ अभिमान वाटून जातो. 

आपण ह्या जगातल्या काही कर्तृत्ववान लोकांकडे बघितलं तर आपल्याला त्यांच्या वडिलांचं ही योगदान दिसून येतं. जगविख्यात क्रिकेटर सचिन तेंडुलकर ह्याला अगदी लहानपणापासूनच क्रिकेट अंगी बाणवणारे आणि त्याला क्रिकेट च्या जगांत उत्तुंग भरारी घेण्याचं स्वातंत्र्य देणारे हे त्याचे वडीलच होते‌. राष्ट्रकुल क्रीडा स्पर्धेत कुस्तीमध्ये भारताला पहिले सुवर्णपदक जिंकवून देणारी गीता फोगट हिच्या करिअर मध्ये ही स्वतः खेळाडू असणारे तिचे वडील महावीर सिंग यांचं मोलाचं योगदान आहे. भारताच्या राजकारणात असे अनेक नेते  आहेत ज्यांच्या वडिलांकडून त्यांनी राजकारणाचे धडे घेतले आहेत. अभिनय क्षेत्रात ऋतिक रोशन, सनी देओल, अभिषेक बच्चन, सोनम कपूर यासारखी अनेक उदाहरणं आहेत ज्यांना त्यांच्या बाबांकडून अभिनय क्षेत्राशी ओळख झाली आहे. कला, साहित्य, विज्ञान, क्रिडा, राजकारण करिअर साठी कुठलंही क्षेत्र निवडा पण‌ आपल्याला प्रत्येक क्षेत्रात असे तारे चमकताना दिसतात ज्यांच्या मागे त्यांचे वडील अढळपणे उभे आहेत. 

बाबा हा असा स्त्रोत आहे जो सदैव उर्जा आणि प्रेरणा देत राहतो. त्यांचा राग हा तात्पुरता पण त्यांची माया अपरंपार असते. आज आंतरराष्ट्रीय फादर्स डे दिवशी अशा कायम पाठिंबा, विश्वास आणि बळ देणाऱ्या प्रत्येक वडिलांप्रतिची माझी कृतज्ञता व्यक्त करते आणि येणाऱ्या काळात ही असेच वडील प्रत्येकाला लाभो अशी आशा व्यक्त करते‌. 

- Manali Deshpande 

१०८ वर्ष - स्पर्धेची, साधनेची, वादसभेची!

१०८ वर्ष! आज सर परशुरामभाऊ महाविद्यालयाबरोबरच या वास्तूच्या  स्थापनेपासूनच  सुरू झालेल्या एका चळवळीला १०८ वर्ष पूर्ण झाली. आमच्या वादसभेला १०८ वर्ष पूर्ण झाली. चळवळ यासाठी कारण १९१६ साली महाविद्यालयातील विद्यार्थ्यांना स्वतःचे विचार मांडता यावेत, त्यांच्या विचारांना चालना आणि योग्य दिशा मिळावी, विविध विषयांवर वाचन करून त्यावर त्यांना चिंतन करता यावे आणि व्यक्तिमत्त्व विकासासाठी एक व्यासपीठ मिळावे अशा काहीशा तत्त्वावर वादसभेची स्थापना झाली होती.  तेव्हापासून आज पर्यंत इतर अनेक पैलू स्वतःमध्ये सामावून घेत विद्यार्थ्यांचा सर्वांगीण विकास या प्रश्नावर सातत्याने वादसभा कृतिशील आहे, संवेदनशील आहे.

वादसभेविषयी भावनिक होऊन अनेकदा कृतज्ञता व्यक्त केली जाते, एक सदस्य किंवा वादसभेचे  सचिव म्हणून वादसभेने कळत नकळत दिलेल्या गोष्टींबद्दल अनेक गोष्टी बोलल्या जातात, लिहिल्या जातात. मात्र इथलं वेगळेपण नेमकं कशात आहे, वादसभेचे सदस्य म्हणून आम्ही नेमकं काय करतो या बद्दल स्पष्ट बोललं जात नाही. मुळात वादसभेचं वेगळेपण कशात आहे याची यादी करायला घेतली तर वादसभेचे १०८ मणीरुपी पैलू समोर दिसू लागतात. आणि याच पैलूंची माळ ओढत आम्ही सगळे सदस्य वादसभेशी एकरूप होऊन जातो. आणि हेच वादसभेचं  वेगळेपण बनून जातं. 

'आम्ही शाळेत लोकमान्य टिळकांवर भाषण केलं होतं, इतरांसोबत बोलायला आवडतं, मला लेखन करायला आवडतं' या आणि अशा अनेक कारणांमुळे वादसभेचं सदस्य होण्याचे स्वप्न मनात घेऊन वादसभेत येणाऱ्या प्रत्येकाला एक ना एकदा तरी एक पायरी चढावी लागते ती म्हणजे स्पर्धांची! या स्पर्धा वक्तृत्व वाद, लेखन, काव्य, अशा अनेक प्रकारच्या असू शकतात. अर्थात इतर अनेक ठिकाणी स्पर्धांमध्ये भाग घेण्याचं प्रोत्साहन दिलं जातं! मात्र या पायरीवर पहिलं पाऊल टाकताना वादसभेमध्ये आजूबाजूला मदतीचे आणि विश्वासाचे अनेक हात पुढे आलेले असतात. स्पर्धेत मिळणारं यश म्हणजे आपण त्या स्पर्धेत सहभाग घेणं हेच आहे याची शाश्वती आधीच दिलेली असते. लेखनातून व्यक्त होणाऱ्या व्यक्तीला वक्तृत्वाची आणि आवाजातील धारेची जाणीव करून दिली जाते तर वादातून परखड मत मांडणाऱ्या व्यक्तीला इथे कवितेच्या चार ओळींमधले प्रेमही सापडून जाते. व्यासपीठावर उभं राहून परीक्षकांना आवडेल असं काही मांडण्यापेक्षा स्वतःला भावणारं आणि सत्याच्या शाईने लिहिलेलं असं काही मांडल्याने आपण स्पर्धेत अपयशी ठरलो तरी आयुष्याच्या स्पर्धेत अव्वल स्थानी पोहचतो याची शिकवण आम्हाला इथे मिळते. आपली स्पर्धा ही इतर स्पर्धकांशी नाही तर स्वतःशी आहे असं ध्येय ठेवत एक विषय तयार आहे म्हणून तोच विषय पुन्हा पुन्हा इतर स्पर्धांमध्ये न मांडता नवनवीन विषयांवरती अभ्यास करून, चर्चा करून वादसभेचे सदस्य स्पर्धांमध्ये सहभागी होतात. या स्पर्धांचा मूळ गाभा हा या स्पर्धांसाठी केल्या जाणाऱ्या साधनेत असतो. साधना म्हणावे तर यासाठी की कोणताही विषय हा एकच दृष्टिकोनातून न पाहता त्या विषयाला असणारे कंगोरे शोधून काढत त्यावर असणाऱ्या उपायांची सुद्धा मिमांसा इथे केली जाते. शब्द, विचार, शैली, मांडणी अशा एक ना अनेक बाबी लक्षात घेऊन शेवटी प्रामाणिकपणे वादसभेचे सदस्य स्पर्धांमध्ये आपले विचार, मत मांडतात. याचा सारासार विचार केला की कैक दिवसांनी लक्षात येतं की एका विषयावर ५ मिनिटे बोलण्यासाठी ५ दिवस आपण जे कष्ट घेतले, जे वाचन केले, जो विचार केला त्याचा परिणाम आपल्या व्यक्तिमत्त्वावर अगदी सहज पडून गेला आहे.  केलेल्या साधनेचा, अभ्यासाचा एक अंश आपल्यात केव्हाचा मुरून गेला आहे. 

ही साधना वादसभेचे सदस्य फक्त  स्पर्धेपुरताच नाही तर वर्षभरात अनेक बाबतींसाठी करत असतात. विविध कार्यक्रमांचे आयोजन करताना पुढे असणाऱ्या अडचणी, त्यावरील उपाय, कार्यक्रमाचा हेतू, योग्य नियोजन अशा अनेक गोष्टींवर निरिक्षणात्मक अभ्यास करून निर्णय घेतले जातात. १०३ वर्ष सुरू असलेला टिळक पुण्यतिथी कार्यक्रम, २१ वर्ष सुरू असलेली आणि वर्षागणिक नव्या उंची गाठणारी कै. डॉ. पु. ग. सहस्रबुद्धे वक्तृत्व स्पर्धा, वर्षभरातील अनेक छोट्या मोठ्या सभा हे सारे शक्य होते ते यासाठी केल्या जाणाऱ्या साधनेमुळे, वादसभेने दिलेल्या शिकवणीमुळे आणि वादसभेवर तिच्या सदस्यांच्या असणाऱ्या प्रेमामुळे! १०८ वर्ष जी संघटना दरवर्षी नवे सदस्य येऊन सुद्धा न मोडता कार्यरत राहू शकते त्या संघटनेची ताकद, विचारधारा, दृष्टिकोन, कार्यपद्धती यांची आजवर कोणीच नक्कल करू शकले नाही आणि बदलू सुद्धा शकले नाही याचा निश्चितच अभिमान वाटतो. 

वादसभेचे सदस्य म्हणजे तुम्ही नेहमी वाद घालता का? अशी एक टोचक बोलणी आम्हाला कायम ऐकावी लागतात.  वादसभेचे सदस्य म्हणजे आम्ही आमचं आयुष्य एक चांगलं माणूस म्हणून जगायला आणि अनुभवायला शिकतो असं उत्तर मला कायम द्यावं वाटतं. वादातून वाद वाढतो असं म्हटलं जातं पण वादसभेचे सदस्य वादातून तत्त्वबोधापाशी जातात आणि त्या बोधातून नव्या विचारांना जन्म मिळत जातो, नव्या क्षितिजांना जन्म मिळत जातो.

आज वादसभेला १०८ वर्ष पूर्ण झाली. ही चळवळ इथे थांबणारी नाही. येणारी कैक वर्ष आमच्यासारखे आणखी अनेक विद्यार्थी चांगलं माणूस होण्याच्या शोधात, एका व्यासपीठाच्या शोधात, एका कुटुंबाच्या शोधात स. प. महाविद्यालयाच्या इमारती मध्ये येत राहतील आणि वादसभा त्यांना आपलं करून घेत राहील याची खात्री वाटते एवढं नक्की!

- Maitreyee Sunkale

Checkmate, World! India's Chess Army Marches On

The seemingly meaningless string of notations is actually an opening to the whole world of chess. These exact two moves are considered to be the first set of moves ever played: the pawn before the white king and the pawn before the black queen. So many chess positions can be reached after these two moves. While chess is a game of endless possibilities, it might come as a surprise to many that even at the top level, novelties or new chess moves and positions aren't as common as one might expect. Although, with the rise of cloud computers and software like Stockfish, these expensive pieces of technology can be used to analyze and calculate intricate positions and lines, these types of new moves are becoming more common with each passing day. As can be seen many times in this year's candidates (the tournament, which decides who plays the world championship match.), Which brings us to the question: are we being ushered into a new era of chess?

The world has recently witnessed a huge rise in the popularity of an ancient sport. Ever since the COVID-19 pandemic, more and more players have started enjoying chess because of its online accessibility. With this rise in popularity, chess has gained millions of followers across the globe. Many proficient grandmasters and other chess masters have amassed a huge online audience and fanbase. Hikaru Nakamura, who is the third highest-rated player in the world, is an avid streamer and YouTuber with a huge fanbase in nearly all corners of the world. But talking more about the national frontiers, popular comedian and YouTuber Samay Raina has revived the chess boom in India, and along with GM Vidit Gujrathi and IM Sagar Shah, he has managed to build a massive chess community in India.

India today is one of the strongest chess federations in the world. with 85 GMs and many super GMs on the rise. GMs Arjun Erigiasi, Gukesh D, and Pragg are among the top ten players in the world. GM Gukesh became the youngest contender for the world championship this year, with a promising hope of becoming the youngest world champion. But the impact Indian chess players have left on the international field doesn’t end here; from winning many Super tournaments to having five Indians in the race for the World Championship, Indian chess players have taken the world by storm. Although we have seen a surge of young Indian talent in the sport, one cannot forget the man who started it all, GM Viswanathan Anand, the five-time world champion who solely dominated the international chess scene for years. At 52 years of age, GM Anand continues to dominate the chess world even today.

The All India Chess Federation (AICF) has also taken a keen interest in this chess boom. We are working towards providing better monetary support and opportunities to chess players in India, especially international players. One of the most notable feats is the astonishing support of Indian industrial titans like Adani, Tata, Mahindra, etc., who not only provide sponsorships but also host international chess events. The Tata Steel Chess Tournament is one of the strongest and most respected tournaments globally. The Global Chess League is a joint venture between Tech Mahindra and FIDE (Fédération Internationale des Échecs) and is played by players like GM Magnus Carlsen, who is considered by many to be the best chess player of all time.

The future of Indian chess looks bright, but only time will tell what new heights will be reached by our players. For now, chess continues to get much love and support across the nation. In contrast to the last few decades when this ancient sport had been in the shadows, the last five years truly feel like the rebirth of chess, not just in India but also across the world.

- Asmi Khandekar